بيست و چهارم

نوشتم خط زدم. نوشتم خط زدم. نوشتم خط زدم.................حالا يک صفحه سفيد دارم که نمي دانم وقتي قرار است همه اش خط بخورد به چه کار مي آيد. نيروي عظيمي در درونم مرا رو به جلو مي خواند. اجازه عقب نشيني نمي دهد. آرامم مي کند.به شرايط حالم که فکر مي کنم مي بينم غير از اين نيروي عظيم هيچ چيزي قادر به آرام کردنم نبود. بايد قوي باشم. خيلي قوي تر از قبل و ادامه بدهم.خدايا در زندگيم خيلي چيزها نيست که گمان مي کنم اگر بود زندگيم رنگ بهتري مي گرفت. من سعي خودم را کردم که به روزيم قانع باشم. به روزي ديگران چشم ندوزم. که صبور باشم و شکايت نکنم. که سعي کنم طوري زندگي کنم روزيم وسعت پيدا کند........ بقيه اش با تو.............. مي دانم يادت مي ماند که من يک انسانم با صبري کم و طاقتي اندک ........ مي داني که من انسانم و در دايره زمان و مکان محدود... خدايا دوست ندارم بيست سال ديگر از زندگيم بگذرد و ببينم هنوز جاي اين همه چيز مهم در زندگيم خاليست. خدايا راه روشن هدايت را بر من بنما.,هفدهمین مسابقات ملی مهارت,هفدهمین کنگره میکروب شناسی,هفدهمین کنگره دانشجویان علوم پزشکی ...ادامه مطلب