بيست و چهارم

 هر چند مدتهاست درباره عصبانيت نمي نويسم اما سوالهاي مکرر و رد آدمهايي که با جستجوي کلمه عصبانيت به اينجا مي رسند وادارم کرده دوباره به اين موضوع برگردم.در زندگي همه آدمهاي عصباني يک روزي مي رسد که روز استيصال است. روزي که فرد عصباني از دست خودش از دست عصبانيتش خسته و بيچاره مي شود. مي بيند ضعيف ترين ها و ناتوان ترين ها هميشه شکار تير عصبانيتش شده اند. مي بيند عصبانيت چشمهايش را کور و گوشش را کر و دلش را سياه کرده. مي بيند چقدر حرفهاي زشت، رفتار ناشايست و تصميمات نادرست گرفته. دل آدمها را شکسته. آدمهايي که از همه به او نزديکترند. اعتماد به نفس عزيزترينهايش را گرفته. بدتر از همه آدم عصباني مثل يک کارخانه است که آدمهاي عصباني توليد مي کند. کم پيش مي آيد کسي مصاحب  آدم عصباني باشد و خودش عصباني نباشد. عصبانيت مرض مسري است.اگر پدر و مادر هستيد و عصبانيت شما غير قابل کنترل است حتما تا حالا فهميده ايد که بچه هايي مثل خودتان به بار خواهيد آورد. بچه هايي که عصبانيت را از شما ياد مي گيرند. اين ميراث شوم مانع آن مي شود که دوستان صميمي داشته باشند. مانع پيشرفت روابط اجتماع,هجدهمین جشن خانه سینما,هجدهمین جشن سینمای ایران,هجدهم برومر لوئي بناپارت ...ادامه مطلب