زمر دوست من است

آدم خوشبختي هستم که حداقل با يکي از سوره هاي قرآن دوستم. زمر دوست من است دوست مهربان و دانايم که کمتر تاريکي بوده که دستهايم را نگرفته باشد. سياهي نبوده که نور نشده باشد و نپاشيده باشد توي حال و روزم. زمر دوست با وفايي است که براي همه دردها دوايي دارد براي همه بن بستها راهي دارد و براي همه گره هاي کور راه حلي.

خسته بودم. بايد تصميم مي گرفتم. راه تاريک و غمگين بود و تهش نامعلوم. دوست نداشتم کوتاه بيايم. کوتاه آمدن دردداشت. کوتاه آمدن مثل بازنده شدن بود. دوست نداشتم بازنده ميدان ستيزه باشم.

شب زمر خواندم. گفت تو فقط بنده يک خدا باش.  زمر در من جوشيد. در رگهايم جاري شد، در استخوانهايم، در نفسي عميقي که کشيدم و در اشکهايي که سرازير شد. کوله بار سنگينم ناپديد شد. چشمهايم روشني گرفت و ديدم بازنده واقعي کسي است که خودش را بنده هزاران خداي کج و ماوج و زشت و کريه کند.